Planlar planlar...

Merhabalarrr!! Uzun zamandır yoktum. Neden mi?

Çünkü aşırı tembelim maalesef ki...
(Bir de vize ve finaller vardı tabi.)

O kadar düzensizim, o kadar tembelim ki bir gün kendimi yataktan kaldırmaya da üşenip ölene kadar uyuyacağımdan korkmaya başladım. Tembellik bir yerden sonra mutsuzlukta getirmeye başlıyor. Artık enerjik, neşeli, mutlu bir pıtırcık olmak istiyorum. Ki olay sadece tembellikte değil. Hani artık huysuz şirine döndüm. Hayat yüzünden sanırım. Atlatmam gerekiyor. Bu yüzden hayatıma, kendime biraz çeki düzen vermeye karar verdim. Umarım bunu buraya yazdığımla kalmam. :D

Spor yapmaya başlayacağım.

Kaslarımın ve bedenimin güçsüz olduğunu kabullenme vaktim geldi. Küçükten el bebek gül bebek yetiştirildiğimi kabul ediyorum. Annem benim pek iş yapmama izin vermediğinden de, bedenim, bağışıklık sistemim güçsüz. İnsanın bağışıklık sistemi güçsüz olduğunda ruhsal yapısı da güçsüz oluyor. Ne alaka demeyin, siz küçükten hayatın zorluklarına alışmalısınız ki yıkılmayın. Hayatı peri masalı olarak görmeyin ki, cadı kazanına düştüğünüzde şok geçirip vazgeçmeyin, pes etmeyin.

Kolay vazgeçen bir yapım var. En küçük zorlukta kendimi yorganımın altına çekip, uykuya, kaçış yoluma koşuyorum. Bunu da atlatacağım ve sorunlarımla, en çokta kendimle yüzleşeceğim.


İnsanları seveceğim.
Sürekli insanları sevmediğimi söylerim. Anlayışsızlar, kibirliler, düşüncesizler.
(Evet ben bardağın boş tarafına yapışıp kalan o kızz..)
Halbuki iyi insanlarda mevcut. Hatta kötü insanları, kötü yapan nedenler de var ve ben bunu bilemem, anlayışlı olmam gerekiyor ki kendimi sevmediğim o kategoriye koymayayım.
Bundan böyle kim bana zorbalık yaparsa yapsın sakin olacağım.
Ön yargıya hayııır!


Kabulleneceğim.
Olduğum kişiyi kabulleneceğim. İnsanlar ne derlerse desinler, bana nasıl bakarlarsa baksınlar, ben buyum diyerek, olduğum halimle mutlu olmaya çalışacağım. Bu benim için en zorlu madde. Çünkü insanların düşüncelerine önem vermeyen biri gibi görünsem de hiçte öyle değil. 


Bir ajanda alıp önceden planlar yapacağım.
Şu düzensizlikten kurtulacağım, bir not defteri veya ajandaya yapmam gerekn işleri yazacağım ve o işin zamanı geldiğinde her zaman yaptığım gibi "Amaaan, sonra yaparım" diyerek ertelemeyeceğim. İnşallah. *-*


Kendime daha "düzenli" vakit ayıracağım.
Ben sürekli kendime vakit ayıranlardanım. Her işi bırakıp uyuyan, kitap okuyan ve tekrar uyuyan kedi misali bir varlığım. O yüzden bu kedi sendromumu üzerimden atıp işlerimi halledeceğim, sürekli uyumayacağım.


Hayatımı daha basit hale getireceğim.
Öyle en küçük şeyi kafaya takmayacağım. Hayatım olduğu kadar olacak, abartmayacağım. Ve yoluma bakacağım, geçmişe değil. ^^

Böyle böyle aklıma geldikçe, uyguladıkça da yazacağım.

Sizin kendinizi daha zinde, daha mutlu hissetmek için yaptığınız şeyler neler? Bana neler önerirsiniz? 

Okuduğunuz için de teşekkür ederim. ^^